โลกนี้ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับ Louis Vuitton ในขณะที่ทุกคนรู้จักแบรนด์หรูระดับโลกและจดจำชื่อย่อที่แพร่หลายของแบรนด์ แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ถึงประวัติความเป็นมาในฐานะบริษัทสินค้าเพื่อการเดินทางที่บุกเบิก และน้อยคนนักที่จะรู้จัก Louis Vuitton ซึ่งเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดเกิดในปี 1821 ในเมืองภูเขา Anchay ทางตะวันออกของฝรั่งเศส เขาออกเดินทางด้วยเท้าเมื่ออายุ 13 ปีเพื่อค้นหาโชคลาภในปารีส การทำงานแปลก ๆ ระหว่างทางและฝึกฝนทักษะของเขาในฐานะช่างไม้ ในที่สุดเขาก็มาถึงเมือง
หลวงในอีกกว่าสองปีให้หลัง เขาฝึกงานกับผู้ผลิต
หีบเพลงชื่อดัง Romain Marechal เป็นเวลา 17 ปี ซึ่งระหว่างนั้นเขาได้กลายเป็นช่างฝีมือทรงคุณค่าที่ Atatelier การเริ่มต้นในอาชีพของเขาช่วยให้เขาปูทางไปสู่การเป็นผู้นำในอุตสาหกรรมงานฝีมือที่ต้องใช้ทักษะขั้นสูงสุดในการสร้างลำต้นแบบสั่งทำพิเศษ และทักษะความชำนาญที่ประณีตเพื่อเอาชนะใจลูกค้าในการค้าที่กำลังเติบโต
รถม้า เรือ และรถไฟเป็นรูปแบบการขนส่งหลักในเวลานั้น และไม่ใช่เรื่องแปลกที่สัมภาระจะถูกจัดการอย่างเกะกะหรือถูกขโมย นักเดินทางจึงพึ่งพาช่างฝีมือในการสร้างลำต้นที่สามารถปกป้องทรัพย์สินของพวกเขาได้
วิตตองอยู่ในวัย 30 ต้นๆ เมื่อเขาก่อตั้งบ้านของตัวเองในปี 1854 ที่ 4 Rue Neuve-des-Capucines ในย่าน Place Vendome และในตอนนั้นเองที่เขาออกแบบหีบที่มีหลังคาแบนที่สามารถวางซ้อนกันได้ มันเป็นนวัตกรรมที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เนื่องจากถังเก็บน้ำมีฝาโค้งเพื่อให้น้ำระบายออกได้ อากาศถ่ายเทและกันน้ำได้ด้วยผืนผ้าใบที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษที่เขาสร้างขึ้น มันยังป้องกันการโจรกรรมอีกด้วย ครั้งหนึ่ง Harry Houdini ศิลปินนักหลบหนีชื่อดังเคยได้รับเชิญให้เลือกใช้ Tumbler Lock ที่จดสิทธิบัตรของบริษัท
ซึ่งเขาปฏิเสธ (โดยบังเอิญ ตัวล็อคยังคงใช้อยู่ในปัจจุบัน)
หน้าร้านของ Louis Vuitton ในปารีสในศตวรรษที่ 19 (ภาพ: หลุยส์ วิตตอง)
ในเวลาไม่นาน กางเกงรัดรูปของ Louis Vuitton ที่มาพร้อมกับลิ้นชักอันชาญฉลาดและรูเล็ก ๆ มากมายก็พบทางเข้าไปในห้องชุดเรือกลไฟและรถไฟชั้นหนึ่ง ผลงานสร้างสรรค์ของวิตตองดึงดูดลูกค้าผู้มั่งคั่งจำนวนมาก รวมถึงจักรพรรดินียูจีนี เดอ มอนติโจ ภริยาของนโปเลียนที่ 2 ผู้สั่งซื้อกางเกงชั้นในทุกชนิดเท่าที่จะจินตนาการได้สำหรับเป็นสมบัติส่วนตัวที่หลากหลายที่สุด
ความเข้าใจอย่างถ่องแท้ของวิตตองเกี่ยวกับโลกของโอต์ กูตูร์ และการมองการณ์ไกลอันยอดเยี่ยมของเขาในการระบุถึงความสำคัญของการสร้างกางเกงชั้นในที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางทำให้เขาสามารถคว้าความได้เปรียบและขี่คลื่นแห่งการปฏิวัติที่กำลังเกิดขึ้นในโลกของการเดินทาง
กางเกงรัดรูปของ Louis Vuitton กลายเป็นที่ต้องการอย่างมาก โดยเดินทางกับลูกค้าผู้มั่งคั่งบนเรือกลไฟและเครื่องบิน (ภาพ: หลุยส์ วิตตอง)
แม้ว่าลักษณะเด่นของกระโปรงท้ายรถจะยังเหมือนเดิมตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่วิตตองก็ยังถูกท้าทายอย่างต่อเนื่องให้ออกผืนผ้าใหม่ๆ เพื่อให้นำหน้าสินค้าลอกเลียนแบบ
หีบใบแรกของเขาใช้ผ้าใบสีเทาทึบที่เรียกว่า Trianon (พ.ศ. 2401-2419) และตามมาด้วยผ้าใบ Raynee (พ.ศ. 2419-2431) ซึ่งเป็นลายทางสีน้ำตาลและสีเบจ ในปี พ.ศ. 2431 ได้มีการเปิดตัวผ้าใบ Damier ซึ่งเป็นรูปแบบตารางหมากรุกที่นำเสนอในสองโทนสี หลังจากการเสียชีวิตของ Louis Vuitton ในปี 1892 เมื่อการควบคุมของบริษัทตกทอดไปยัง George Vuitton ลูกชายของเขา ผ้าใบ LV Monogram ที่เป็นสัญลักษณ์ในปัจจุบันได้รับการแนะนำเพื่อรำลึกถึงพ่อของเขาและจดสิทธิบัตรในปี 1896
ผืนผ้าใบประวัติศาสตร์สี่ผืนของ Louis Vuitton (ภาพ: หลุยส์ วิตตอง)
เชื่อกันว่าจอร์จได้รับแรงบันดาลใจในการออกแบบผืนผ้าใบเป็นรูปดอกไม้และฟอยล์สี่แฉกจากกระเบื้องในบ้านของครอบครัวเพื่อให้เข้ากับ LV Monogram ในฐานะที่เป็นผืนผ้าใบอันเป็นเอกลักษณ์ของบริษัท สิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไปในโลกของสินค้าเครื่องหนังหรูหราในปัจจุบันถือเป็นการเคลื่อนไหวที่รุนแรงในสมัยนั้น เนื่องจากชื่อย่อใด ๆ ที่เห็นบนลำตัวมักจะเป็นของผู้ขนส่งเอง รูปแบบคลาสสิกเหล่านี้ได้รับการผลิตซ้ำและคิดค้นขึ้นใหม่ตลอดหลายทศวรรษ แต่ยังคงเป็นเสาหลักที่มั่นคงของแบรนด์ Louis Vuitton
เพียงไม่กี่ปีหลังจากการก่อตั้งบ้านหลังนี้ Louis Vuitton ก็เริ่มเติบโตเร็วกว่าสำนักงานใหญ่ในปารีส ในปี 1859 เวิร์กช็อปได้ย้ายไปที่ Asnieres ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของปารีส และปัจจุบันยังคงเป็นหัวใจของแบรนด์ เป็นที่ที่บริษัทยังคงสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ นอกเหนือจากการยื่นจดสิทธิบัตรสำหรับบานพับและตัวล็อกแบบพิเศษแล้ว การนำวัสดุและเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้ในช่วงแรกๆ ของ Louis Vuitton ช่วยยืนยันความโดดเด่นของเขาในตลาดกระเป๋าเก็บสัมภาระเดินทาง
เครดิต : ดูดวงไพ่ยิปซี | รีวิวที่พัก | รีวิวคาเฟ่ | วิธีลดน้ำหนัก | รีวิวอนิเมะ ญี่ปุ่น
